گل رُز

در طلوع صبح سپید

درخشش قطرات منجمد شبنم

بر برگ های تنهایی،  

و در گلبرگ های خیالِ

گل رُزِ نقره اندود،  

عشق سرخگون می گردد.

عشقی که هیچگاه نمی میرد

بلکه زمان آن را  

به دست فراموشی می سپارد.

و در انتظار آن هر لحظه

خار های کوچک، روحمان را شکننده تر

و رنگ پریده تر می گرداند.

پ.ن : از یادداشت ها